Lieve IK!,
Tjee, dat was me weer een nieuws gisteren! Nieuws waar de een heel blij van werd en de ander erg verdrietig.
Mensen hebben allemaal verschillende gevoelens, emoties en visies. Op dat vlak is er geen goed of fout. Toch merkte ik dat ik niet goed meer durfde te vertellen wat ik voel. Bang dat dit raar is. Maar ho! Er was op dat vlak toch geen goed of fout? Dan mag ik toch gewoon vertellen wat ik voel?!
Oké, let’s go;
Ik heb eens gekeken naar waar ik op 15 maart stond en waar ik nu sta. Hieronder vertel ik jullie hoe ik dat traject beleefd heb.
15 maart 2020. Ik weet nog goed hoe boos en verdrietig ik was van het nieuws dat we toen kregen. Maar nog dezelfde avond herpakte ik mezelf weer. “Klaar Anka! Boos en verdrietig zijn heeft totaal geen nut!” En zo ben ik als ondernemer gaan knokken. Ja, het waren zware weken voor mij, maar achteraf gezien heb ik dat mezelf aangedaan. Tussen het piekeren en denken door kon ik mijn klanten - op afstand - blijven behandelen. Gelukkig! En wat ben ik trots op ze!
Maar ik was iets te ver naar de 'niet-zeuren-maar-doorgaan-kant' doorgeschoten.
En dat betekende dat ik soms om 22.00u ‘s avonds pas ging sporten. Dat kan je 2 dagen volhouden, maar niet 2 weken.
En dat ging ik merken. Jaja, ook de therapeut is en blijft een eigenwijs ding. Het getal op de weegschaal ging ineens omhoog. Oké, onsje voor onsje, maar ik dacht; ‘dit is echt niet goed!’
Maar ik bleef gewoon doorga