Every minute, every day... every life!

2de paasdag; John is met de meiden (en schoonzoon) een paar uurtjes richting zwembad. Ik zit achter mijn laptop en overdenk of wat ik wil typen ook wel echt wil gaan typen. Ik vind het eng, maar tegelijkertijd wil ik jullie dit echt al een tijdje vertellen. Jullie kennen mij van de grapjes, niet te zwaar aan tillen blogs of de recepten. Ik voel een relaxte rust en geniet van het niks; laptopje, theetje, duffe hond Toon op de bank en een ontplofte huiskamer om mij heen. Zelfs de waslijst wat ik voor mijn werk moet doen bekijk ik aandachtig en voelt goed. Noem het mindful, noem het ‘iedereen is weg dus mama is relaxt’ of noem het acceptatie. Acceptatie dat het is zoals het is. Met dit geluksmomentje kom ik tot de conclusie dat een mens in 4 jaar tijd wel heel veel kan veranderen. En besluit ik mijn verhaal en ervaring waarom ik ben gaan doen wat ik nu doe eens op te schrijven…..zonder enkel oordeel naar wie dan ook.

Nog geen 4 jaar geleden was ik gestresst, moest ik altijd van alles en hield mijn ratel in mijn hoofd niet op. Alles ging door, moest door gaan van mijzelf, en ik dacht een energie voor 10 te hebben. Met de nadruk op dacht! Want ineens was het moment daar dat niks meer normaal ging. Een ritje naar de supermarkt was al een ellende en ik wist echt even niet wie ik nu was. Enerzijds wist ik niet wat ik met een baby moest, anderzijds vond ik het verschrikkelijk als ze ook maar niet 1 minuut bij mij was. Enerzijds wilde ik heel graag werken, anderzijds was enkel al op de koffie gaan in mijn toenmalige sportschool een mijnveld. Dit alles overviel mij 5 dagen nadat Pientje werd geboren. Ik was totaal in een andere wereld. Wist niet wat ik met mijzelf aan moest en zat als een dood musje op de bank. Anka jij? Ja Anka ik!

De huisarts, verloskundige en psychiater waren in deze tijd mijn beste vrienden. Mijn redding was toendertijd het feit dat een kraamhulp in het ziekenhuis net voordat ik naar haar huis ging (en het al niet heel goed ging) een kaartje van verloskundige Annemarie in mijn zak stopte die ook coach was voor dames ‘net zoals ik’. Thuiszittend op de bank had ik een helder moment en riep ik tegen John en de kraamhulp dat ik haar wilde spreken. Want ook al was ik echt echt ziek op dat moment, zelfs toen zagen mensen in mij de kracht dat ik het wel zelf kon. Annemarie niet. Die hoorde meteen dat het echt niet goed ging en is alle hulptroepen gaan inzetten zodat ik nog diezelfde avond in het ziekenhuis was. Maar daar aangekomen kreeg ik daar weer angst. Help ik wil naar huis! En toen ik naar huis mocht om de volgende dag weer terug te mogen komen naar de arts was dit ook weer niet goed. Kortom complete paniek!  En dat is nog wel een paar maanden zo doorgegaan.

De vraag hoe ik dan toch zo snel herstelt ben kan ik gelukkig nu heel goed beantwoorden: ik ben op mijn eigen gevoel afgegaan en ben gaan accepteren dat het soms niet loopt zoals je zelf voor ogen hebt! Heel de periode van onmacht,verdriet en paniek wist ik dat het niet ik was die in mijn lichaam zat. Ik wist dat ik ‘niet gek’ was. Natuurlijk zat ik al in het wereldje voeding maar nog niet zozeer in het wereldje hormonen. Verdiepende daarin vielen voor mij de blokjes op elkaar. Naast dat ik nog steeds coaching had bij Annemarie (hell yeah deze vrouw heeft zo grote plek in mijn hart) heb ik ook contact gezocht met Eileen Engels. Samen met haar ben ik gaan onderzoeken hoe het met mijn hormoonbalans zat. En geloof mij….die was dramatisch!  Voor mij zijn het hele drastische beslissingen geweest zoals mijn sportschool verkopen. Toen ook mijn vader overleed wist ik wat ik moest doen: ik was verantwoordelijk voor mijn eigen geluk! Ik was de enigste die hier iets aan kon doen. Met deze gedachtegang ben ik keihard en dan ook keihard gaan werken aan alles wat niet goed zat in mijn lichaam.. Ik weet nog dat ik het heel erg vond dat ik op dat moment niet eens voor mij zelf kon zorgen terwijl ik dit normaal altijd andere mensen leerde! De coach die een coach nodig had! Nu weet ik wel beter….maar toen!   Ik kwam er achter dat enkel coaching geen nut had, maar enkel voeding of yoga ook niet. Het was en en en. Keihard heb ik gewerkt aan mijn immuunsysteem, darmflora, mindset, balans en rust.

Als ik dit nu zo terug overdenk lijkt het wel alsof ik het over een ander persoon heb. Ik denk ook echt dat sommige dingen gebeuren in het leven om er sterker uit te komen. (nee Anka wordt echt niet te zweverig nu hoor…it’s still Anka die praat).  Ja, het waren soms geen leuke jaren de afgelopen 4 jaar. Maar toch zou ik ze niet hebben willen missen. Als ik zie hoe ik met mijn hart en passie velen mag begeleiden naar hun doel weet ik dat het niet voor niks is geweest! In plaats van in mijn slachtofferrol te gaan zitten ben ik mijn ‘ problemen’ gaan accepteren en er keihard mee aan de slag gegaan. Ik ben ze niet als vijand gaan zien maar als missie. Ik weet zeker dat deze veranderende mindset te maken heeft met het harde werken aan mezelf zónder dat herstel ook weer als project te zien. Ik denk dat ik zonder dit te hebben moeten meemaken nooit zo sterk was geworden in mijn vak! Ik haal dus ook telkens uit al het negatieve wat mij overkomt het positieve. En weet je hoe relaxt dat voelt!

En dit is eigenlijk waar ik naar toe wil in dit verhaal. Vaak komen klanten naar mij toe en zien heel het stukje afvallen, gezond worden, fit worden, burnout, lichamelijke klachten, depressie etc. als een probleem en weten niet wat ze er mee aan moeten. En dat snap ik! De noodkreet om van ‘al die ellende’ af te komen is groot. Toch weet ik vaak de klant gerust te stellen en uit te leggen dat ze het probleem voor nu moeten gaan accepteren. Als dat je lukt dan pas kun je aan jezelf gaan werken…..Met veel succes! Want 1 ding weet ik! Alles maar dan ook alles in het leven is omkeerbaar. Ook jouw probleem!

Oke, het staat op papier en ik druk nu op versturen…Eng is het nog steeds. Waar ik normaal een blog 1,2,3 plaats vind ik het met deze heel raar. Maar ook nu hoop ik dat als ik maar 1 persoon met mijn verhaal kan helpen het nut heeft gehad!En voor nu: nog een superfijne 2de paasdag toegewenst!