Ok, normaal zijn jullie van mij wel motiverende blogs gewend. Deze week, sorry..IK! ben ook maar een mam, heb IK! even wat motivatie van jullie nodig. IK! kan nu heel zielig typen hoe dramatisch het eigenlijk is dat IK! ziek ben, maar IK! denk net als jullie; ‘Niet zeuren, het hoort erbij!” Toch? Of denk IK! dat helemaal niet? Want Anka heeft geen tijd voor griep dus dit is wel even wennen.
Afgelopen dinsdag na een middagje hoofdpijn en zorgend voor zieke Zara kwam ik van de legpress af, keek naar voren en dacht dat ik uit de Baron van de Efteling kwam. Alles en dan ook alles tolde. Ik ging naar de sportschool in de veronderstelling dat IK! het er wel even zou uitzweten. Maar nee, IK! kan wel doen of het allemaal wel gaat maar thuis denk IK!: mwahhh, laten we de afspraken voor morgen maar even melden dat het wellicht niet door zou gaan. Als IK! dan zelf merk hoeveel moeite IK! daarmee heb ….want hoe kan een coach nu ziek zijn!
De volgende dag word IK! wakker met niet alleen het idee dat IK! in de baron ben geweest maar ook nog eens dat de Vliegende Hollander over mij heen is gevlogen en even een bom heeft gelost. Wowww…..nee…het enigste wat IK! zie is mijn bed. Rond een uurtje of tien gaat toch de laptop aan en begin middag denk IK! heel stoer dat IK! dan toch wel heb gewerkt. Een leuk ziekbezoekje in de avond leeft mij weer op en IK! denk dat bij mij griep toch echt maar een dag duurt. En zo kan IK! nog wel even doorgaan met mijn klaagzang….tot het nu vrijdagavond is en ik een gratis weekpas voor de Efteling heb mogen ontvangen.
De vraag die IK! mij steeds stel: Waarom kan IK! niet gewoon ziek zijn? Nee waarom MAG IK! niet van mezelf ziek zijn? Want is het wel zo dat een mama niet ziek kan zijn? IK! ga je zeggen dat IK! dat dus niet denk. IK! denk echt dat wij als vrouw dat van onszelf niet mogen…..Want controle los laten kunnen vrouwen niet. Hele appcontacten gaan los naar je partner, collega, schoonmoeder, mede-moeder, gastouder…..Want hoe moet dat nu nu jij je kind niet naar zwemles kan brengen en niet kan zorgen voor het fruithapje? Maar denken wij nu dan echt dat kinderen het niet heel stoer vinden als de buurvrouw ze naar zwemles brengt en daarna frietjes bij opa mogen eten? Denken wij nu echt dat de kinderen het erg vinden om een keer zonder tanden poetsen naar bed gaan of hun sokken twee dagen aan moeten? En denk je nu echt dat je collega nu tegen heel het kantoor zegt dat het belachelijk is dat jij je offertes niet hebt uitgewerkt? Denken wij nu echt dat onze opdrachtgever alle contracten nietig maakt? Help en die klant heeft toch nu coaching nodig? Denken wij dat echt? NEE! Wij vrouwen vinden dat we gewoon perfect moeten zijn. Dat wij aan het beeld wat een ander van ons heeft moeten voldoen. Maar IK! kan je vertellen? Niemand verwacht iets van je als je ziek bent. Nee, Anka; ‘Niemand verwacht deze week iets van je!’ zeg IK! in de spiegel. En dan……dan doe ik nog een sjaal om, maak voor de 100e keer een kop gemberthee met heel veel kurkuma en duik mijn bed in. Om een uur later wakker te schrikken en uit bed te springen want IK! moet nog:
de column afmaken,
klanten mailen,
geldzaken doen,
opruimen,
een was doen,
column online zetten,
vaatwasser uitruimen,
cadeautjes voor Babette regelen,
klanten overnieuw inplannen,
klanten motiverende appjes sturen,
denken:waarom mag IK! niet gewoon ziek zijn
appen met John of hij wat werk over kan nemen,
toch maar even boodschappen,
denken dat IK! dit toch maar aan John vraag
en o daar zijn de kinderen alweer,
enzovoort
enzovoort
Ga IK! het dus ooit leren….nee denk het niet. Maar IK! heb voor een klein beetje toegegeven dat het even niet zo lekker gaat. En dat lucht al heel veel op. En eigenlijk wil IK! nu zeggen dat ik mij gewoon echt vreselijk, verschrikkelijk, heel, heel erg zielig voel. En als jullie dat nu misschien erkennen, dan ga IK! misschien eindelijk naar bed.
Misschien dan……
Liefs Anka