.....Wie is het dikste van het land?
"Jij!"
Nee dat zeg ik niet; dat zeg jij tegen degene die je in de spiegel ziet. En het enige wat jij doet is die persoon gelijk geven! Wat? Ja, dat doe jij. Je kijkt in de spiegel en ziet daar een persoon. Deze persoon heet IK. En jij vindt IK dik. Of een rimpel te veel, striae, lelijk haar, onderkin, hangbuik en zo kan ik nog wel een langer lijstje maken.
Want zo is het toch? Ok, handen omhoog. Wie van jullie kijkt in de spiegel en zegt: "Wat een lekker ding staat er daar! Zo mooi! Zo fijn mens! Ik hou zo van haar/hem!". Nou, waar blijven die handjes?
Maar zo is het wel.
16 jaar: Ik vind mijn lichaam verschrikkelijk.
20 jaar: Ik vind mijn lichaam verschrikkelijk. Was ik maar 16 jaar.
30 jaar: Ik vind mijn lichaam verschrikkelijk. Was ik maar 20 jaar.
40 jaar: Ik vind mijn lichaam verschrikkelijk. Was ik maar 30 jaar.
50 jaar: Ik vind mijn lichaam verschrikkelijk. Was ik maar 40 jaar.
60 jaar: Ik vind mijn lichaam verschrikkelijk. Was ik maar 50 jaar.
70 jaar: Ik vind mijn lichaam verschrikkelijk. Was ik maar 60 jaar.
80 jaar: 'Lieve kleindochter: accepteer je lichaam'.
Herken je hem nog? Dit is in 8 regels samengevat, hoe wij over ons lichaam denken. En ik vind dat zó erg! Want verdorrie lieve mensen, zal ik je wat zeggen? Het levert je helemaal niks op! En ja, ik kan daar heel erg over meepraten.
Met mijn 16 was ik weer opklimmende vanuit een zware anorexia periode waar ik 39 kilo woog. Toen vond ik mijzelf niet mooi. Lang heb ik 69 kilo gewogen in de tijd dat ik veel trainde en heel veel les gaf. Ja, als ik foto's van toen zag: wow, afgetraind, six-pack. Een echte fitchick zeg maar. En? Toen was ik ook niet tevreden.
Nu weeg ik al jaren 61 kilo, begin ik de 40-jarige rimpels te zien, heb ik geen six-pack meer, heb ik een rolletje hier en daar, is mijn spiermassa gezakt tot level 1 en is het afgetrainde lichaam er niet meer. En weet je wat? Sinds een jaar of twee begin ik zo blij te zijn met mijn lichaam. Sta ik daar met mijn sexy lingerie (tja, we houden de moed erin) en mijn huissloffen voor de spiegel en zeg ik tegen mijzelf: nou, voor een 41-jarige doe je het best goed.
Is dit een air? Is dit opscheppen? Misschien. Maar ik doe het graag over mijn eigen lichaam. Want echt; dit lichaam heeft zoveel meer te bieden dan enkel uiterlijke schijn. In mijn lichaam klopt mijn hart, word ik gevoed, mag ik voelen en mag ik lachen. Dit lichaam beweegt mij letterlijk en figuurlijk waar ik naar toe wil. En remt mij soms af als ik over de streef ga. Dit lichaam is zoveel meer dan het vetrolletje.
Het enige wat ik jou vraag; ga voor je lichaam zorgen. Ga het liefkozen, laat je lichaam soms uitrusten, praat er lief tegen en ga het goed voeden. Want als jij dat gaat doen zal je lichaam ook veel meer teruggeven.
Comentarios