Update van mijn leven tijdens corona..

Het is wat. We moeten het er nog even mee doen. Ik kreeg de afgelopen veel de vraag wat ik nu vind van het geheel. Nou, eigenlijk? Ik kan niet zoveel vinden. Ik kan nu heel hard roepen dat ik het net zoals  in Zweden wil, mijn kinderen wel of niet naar school mogen, wel of geen vaccin of wat dan ook. Maar dan ga ik energie stoppen in zaken waar ik geen invloed op heb.  Waar ik wel invloed op heb is veel belangrijker. Ik ben daarom even in dat achteruitkijkspiegeltje gaan kijken en heb gelachen. Als je zes kippen in een kippehok stopt met 1 haan; wat gebeurd er dan? Nou, geloof mij; dat is echt hier regelmatig gebeurd in huize Mertens. Toen de puberdames van het weekend besloten heel hun kamer om te gaan ruilen met de speelkamer en alles op zijn kop stond heb ik regelmatig het behangplaksel in hun haar willen smeren. Hun het plan en papa en mama de klos. Maar wat was ik trots toen ik zag dat we dat met zijn viertjes hadden gefixt.  Het avondeten? Standaard het moment dat één van de kippetjes wel vertelt wat zij van een situatie vindt. En dan vooral van een ander kippetje. En dan komen de andere dames er even over heen. De haan? Die lieve man schudt zijn hoofd en af en toe heeft hij aanvalsbui. Wat heb ik soms met hem te doen.... En dan hoppa, een verstopping. 1 badkamer, 1 wc's, 2 vaatwassers en een wasmachine: niks deed het meer. Gelukkig hebben wij boven nog een wc en douche. Maar ja, met zes vrouwen in 1 toilet in de ochtend; een waar bloedbad onderhand. Na te zijn opgelicht door een bedrijf kwam er een lieve man naar ons toe en zorgde er weer voor dat wij naar de toilet konden.  Echt de situaties hier zijn soms om gek van te worden. Maar later denk ik: Dit fixen wij maar gewoon even. De grote meiden vangen de kleintjes mee op. Papa zorgt dat klusjes gedaan worden. En ik krijg alle ruimte om mijn bedrijf te kunnen laten doorlopen en de ballen hoog te houden. Als ik dan weer van die tiktok-filmpjes door krijg of er komt er weer eentje rond 12.00u door de huiskamer gebanjerd met een ontploft kapsel en wallen waarvan je denkt: 'Ben jij in je eigen slaapkamer op stap geweest?'.                                                                                         

Dan kijk ik trots en weet dat dit de ultieme test is voor ons gezin om te kijken waar wij staan. En ik kan je zeggen: goed! Wij blijven familie Knots, Jodel en Dodel, Jut en Jul...maar wij doen het wel!  Ik bied wel even mijn excuses aan de buren bij deze. Of de keiharde soundbar, de superharde lach van onze Saar als ze weer eens lol heeft, rondrennende kids achter elkaar die tikkertje doen, gillende kreten uit de wc (halloooo, wie geeft er pleepapieeeeerrrr!) of een ware bitchfightparty zorgen wel eens voor een beetje geluidsoverlast. Sorry, lieve buren...sorry. Over mijn bedrijf gesproken: ja , ook ik zat in de stress. Ik dacht echt: "Hoe ga ik dit doen?" Gelukkig bleek al snel dat ik mijn consulten door kon voeren. Maar daarnaast ben ik gaan omdenken. Stilzitten? Of juist nu innovatief worden. Ik heb letterlijk tegen mijzelf gezegd: "Anka, jij hebt al een keer een sportschool gehad. En daar heel veel pijn van gehad toen het moest stoppen. Maar daar heb je veel van geleerd en je hebt gewoon al 5 jaar een toffe praktijk. Ook dit komt goed!"  En toen ben ik keihard gaan werken. Werken in mijn praktijk. Mijn klanten helpen waar nodig in deze rare tijd en heel veel achterstand wegwerken. Ook heb ik hulp durven vragen en mijn lieve klanten zijn blijven komen. Toch een klein feestje voor mijn 5 jaar bestaan gevierd. En dat is fijn en daar ben ik ze dan ook enorm dankbaar voor! Sinds een week of 3 zie ik gelukkig ook weer nieuwe klanten komen en gaan mensen keihard werken aan hun gezondheid. En ik ben dagelijks dankbaar voor het feit dat ik ze daarbij mag helpen.  Maar daarnaast ben ik ook heel hard gaan werken aan mijn plan wat al vanaf augustus op tafel ligt. Ik heb een businesscoach ingeschakeld, met vriendinnen gespard en heel veel geschreven, boos geweest, twijfels gehad en soms gedacht er mee te stoppen. En ineens was het er! 

Moet ik het gaan vertellen?  Nee, ik wacht er nog even mee. Soms is een geheim best even leuk. Voor mij heeft Corona ondanks alle omstandigheden ook veel gebracht. Inzicht, kijken naar wat echt belangrijk is en vooral mij dingen laten doen waar ik tegen op zag. Niet omdat ik het niet leuk vond. Maar elke stap en drempel is eng. Maar als je het gewoon doet zie je wel. 

Ik ben heel benieuwd naar jouw struggles in deze tijd? Hoe gaat het? Waar loop jij tegen aan? 

Lukt het jou om je stresslevel laag te houden? Je beweging erin te houden? Of gezond te eten? Laat je het mij weten? Dan kan ik je misschien net dat zetje geven zo nodig! 

Liefs Anka