Kun jij nog ontstressen?

Een gewone zondag. Zo zondag dat de zon door de boom schijnt en wij een lekkere wandeling in het bos maken. Maar ook zo zondag waar ik complete onrust voel. Ik snap waarom. Want er is rust. En laat nu net drukte, spanning en gezonde stress mijn dagelijkse leven de laatste weken bepalen. Ik dacht hier altijd van te houden. Tot ik dit jaar tot het besef kwam wat de wijze woorden van mijn vader vroeger inhielden. Had ik hier echt 40 jaar over gedaan wat hij hier mee bedoelde? Heb ik dit nu in geen één opleiding geleerd? Of was ik degene die net deed of het er niet was. Ik ga maar uit van dat laatste. Want zolang je doorgaat hoef je niet te denken toch?

De wijze woorden van mijn vader waren: "Het is helemaal niet erg als je 80 uur in de week werkt." "Maar het is veel belangrijker als je de andere uren dit niet doet." Wat hij hier mee bedoelde is gewoonweg waar. Stress is niet erg, alleen als je niet meer kunt ontstressen gaat het mis in je systeem. Sterker we hebben stress nodig, anders kunnen wij niet overleven. Maar het valt mij op in heel deze maatschappij dat wij geen stress mogen hebben en vooral altijd gelukkig moeten zijn. Het is zo groot item geworden dat het eigenlijk heel veel stress oplevert om geen stress te hebben. Waarom moeten we altijd gelukkig zijn? Waarom mogen nooit een offdag hebben? Hoe weet je nu wat geluk is of wat geen stress is als je altijd relaxt en gelukkig bent? Daarnaast ben ik na een paar dagen onrust juist heel scherp en weet ik weer focus te leggen.

Waar ik in mijn 'ik ben zo zielig en heel de wereld laat mij in de steek'week zit, lach ik een week later terug op mijn superzielige zelfmedelijdenperiode. Maar ik heb die week (of dag) nodig om soms even back to reality te komen, focus te krijgen om er achter te komen dat het eigenlijk allemaal best wel cool is. Om ook tot het besef te komen dat ik wat dingen moet veranderen. Maar goed even terugkomend op de maatschappij en het woordje stress en altijd gelukkig zijn. Ik gun echt iedereen een onbezorgd en gelukkig leven. Ik gun niemand lange periode van depressie of stress. Maar ik wil hier alleen mee zeggen dat soms een potje ordinair janken helemaal niet erg is. En dat het voor je lichaam soms heel goed is om een reset te krijgen. Enkel moet je daarna wel weer kunnen ontstressen en dingen op een rijtje kunnen zetten.  En daar gaat het mijn inziens mis mee. Wij worden door adrenaline (onze eerste hormoonstress) de boom in gejaagd. Dat is maar goed ook. Want anders zouden we opgegeten worden door de leeuw. Zo is het ook met een auto. Stel we zouden geen stress kunnen hebben, dan zagen wij een rijdende auto niet als gevaar als hij snel op je af komt rijden. We springen niet opzij en er ontstaat een groot ongelukkig. Dus gelukkig is er stress.

Maar; als er een auto, op auto, op auto komt en je moet weg blijven springen; dan gaat het mis! Er blijft stress komen en cortisol neemt het over van de adrenaline. Als jij dan nooit kan stoppen te springen raakt ook de cortisol op en knallen alle systemen eruit en zijn van slag.

Als je dan eens kijkt naar jouw leven; hoe vaak moet jij springen voor een voorbijrazende auto? Kan jij daarna even uitpuffen en ontspannen tot er weer een auto voorbij komt? Dan is er niks aan de hand. Maar als jij blijft springen en nooit van de voorbijrazende auto's af komt (dus niet kan ontstressen) gaat het mis. In medische termen; het sympatisch (gaspendaal) en parasympatisch systeem (de rem) moeten in balans zijn. En dit is waar ik een mijn coaching ook een deel over gaat. Ik kan pilletjes geven wat ik wil, voedingsschema's maken wat ik wil en sporten als een malle; als er niks aan dit systeem word gedaan gaat het mis. Dan is het zover; je gaat ontstressen. Je plant drie momenten voor jezelf in maar de gedachten van moeten houden maar aan in je hoofd. Je bent gewoonweg niet meer gewend te ontstressen.

Soms zijn het letterlijk ontwenningsverschijnselen en moet je lichaam bepaalde stofjes aanvullen. Maar soms kan het ook zijn dat je lichaam door andere oorzaken niet kan ontstressen en de stress hoog blijft. Denk hierbij aan een disbalans in het hormonaal systeem, pathogenen belasting of een microbioom die niet helemaal gezond is. Dan gaan we stap voor stap zoeken waar de oorzaak ligt.

Een lichaam die namelijk niet kan ontstressen ziet dus nog ergens stress en dit kan dus ook zichzelf zijn. Ga eens voor jezelf na hoe vaak jij het gaspendaal los laat en hoe vaak jij de rem intrapt. En lukt het je dan om te ontspannen? Zo niet, wellicht is er dan wat meer aan de hand. Maar weet, dat een gezond lichaam altijd zou moeten kunnen ontspannen. Als jij het gaspendaal maar niet zo vaak intrapt. En nu ga ik eens inplannen hoe vaak ik deze week ga autoracen. Yoga vind ik eigenlijk leuker....

liefs Anka